Het geluid van vallende sneeuw
Jannie RegnerusBlz 94-95
Kantoormannen zijn druk met hun mobiele telefoons in de weer. Ze hebben zich massaal voor die ene kersenboom verzameld waarvan een enkel roze knopje zich voorzichtig heeft geopend. Om het beste standpunt voor de foto in te kunnen nemen, scharen de mannen zich achter elkaar in een rij en wachten netjes op hun beurt. De foto’s van de allereerste kersenbloesems worden als digitale boeketjes naar vriendinnen, echtgenotes en minnaressen verzonden.
Ik ben voor de golf uit gereisd. Terwijl ik mijn tentoonstelling in Hideki’s galerie ingericht, zullen alle kersenbomen van Kyushu in bloei komen. Over een paar dagen zullen de kersenbomen in Tokyo ontluiken. Afhankelijk van de wind en regen zal het straatbeeld van Tokyo maximaal een week lang knalroze zijn. De commercie loopt op de zaken vooruit en doet alles wat roze is in de aanbieding. Banketbakkers verkopen roze bloesemtaartjes en in warenhuizen gaan roze blouses, roze onderbroeken, roze pennen en roze paraplu’s voor de helft van de prijs van de hand. De straten rond de galerie zijn met roze bloesem versierd. Wanneer ik mijn neus tegen de bloemetjes druk om de geur op te snuiven, ontdek ik dat ze van plastic zijn. Betrapt kijk ik om mij heen en teleurgesteld vraag ik me af hoe je het wezen van bloesem nog meer kunt ondermijnen dan de frêle kortstondigheid ervan in te ruilen voor een plastic eeuwigheid.
(…)
“Weet je niet dat de ware schoonheid van bloesem schuilgaat in het lange wachten erop?” zegt Hideki. Hij schraapt zijn keel. “Bovendien is bloesem vertrapt op de stoepen nog mooier dan hangend aan de bomen.”