droedel
© Bianca Boer
Niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming van Bianca Boer worden gekopieerd, gedownload, verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of enig andere manier.

Zwartzuur

Anneloes Timmerije
Blz 45-47

Uit het verhaal
Aus liebe

Op haar veertiende verjaardag , enkele weken voor Pasen, kreeg ze twee kaartjes.
“het is tijd,” had de vader gezegd.
De zaal was maar voor de helft gevuld geweest, de Passie was extreem onhip in die dagen. Zij was verreweg de jongste toehoorder, in vergelijking met de rest van het publiek leek zelfs de vader minder oud.
Ze zaten op de derde rij, recht voor de eerste violist, ieder met een eigen boekje op schoot.
“Hij gaat in het tweede deel het “Erbarme dich” begeleiden,” zei de vader.
De dochter knikte.
“Het jongenskoor zingt alleen in het eerste deel.”
De dochter knikte.
“Wat is het laatste koor van het eerste deel?”
“O Mensch, bewein dein’ Suende gross,” antwoordde zij.
“En het openingskoor?”
“Kommt it Toechter helft mir klagen..”
“En de eerste aria van het tweede deel?”
“Ach, nun ist mein Jesus hin.”
De vader knikte goedkeurend, de dochter was verrast dat haar antwoorden er zomaar waren uit gerold.
Na afloop durfde de dochter niets te zeggen. Ze had geapplaudisseerd, net als de vader, die dat toen nog deed. Op weg naar huis gaf de vader haar de inleiding die ze nodig had. Naast haar fietsend zei hij: “Ik heb wel een paar opmerkingen.”
Nou, zij ook. Want de alt had soms uitgesproken vals gezongen, het koor zette minstens twee tellen te laat in bij ‘Sind Blitze, sind Donner’, en de bas was meerdere malen zijn tekst kwijt geweest. Alleen het slotkoor had diezelfde druk op haar borstbeen veroorzaakt. Dat was ontroering, wist ze nu.
“Iedere uitvoering, hoe krakkemikkig ook, heeft iets moois,” zei de vader toen ze ’s avonds, en het was al ver na twaalf uur, het koor een 7,5 gaven. De solisten kwamen in hun beoordeling niet hoger dan een magere 6, behalve de alt, die kreeg een volle 4.
“Kritiek is goed, het betekent dat je het leren luisteren,” zei de vader toen de dochter de trap op liep naar haar slaapkamer. En dat had haar teleurstelling weggenomen.